غزل ( بارخ زیبای خودفتنه به پاکرده ای):

‍ بارخ زیبای خودفتنه به پاکرده ای
زلف سیاهت عجب دام بلاکرده ای
بادل مجروح من دشمنیت سال هاست
کس نکنداینچنین انچه بماکرده ای
قامت چون سرومن خم شده همچون هلال
ظلم چنین مرحبابردل وماکردهای
چشم سیاهت مهاقاتل صدچون منی است
بادوسیه چشم خودبین که چهاکرده ای
قابل مقیاس نیست ظلم توباعاشقان
کس نکندداوری بسکه جفاکرده ای
حلقه ی هرزلف توخون یکی ریخته است
جمع کن این لشگرت بین که چهاکرده ای
دانه ودامت زچیست اینهمه دلداده را
گرنظری روکنی صیدهمه راکرده ای
دردوغم وعشق راروزازل دردلم
ساخته اجین بادلم کوتوچراکرده ای
تاب تحمل بده تابکشم جورتو
مرکزغم خانه ات این دل ماکرده ای